Niniejszy artykuł, do którego napisania wykorzystane zostały najnowsze opracowania naukowe, traktuje o chorobach serca i o metodach jego leczenia z pomocą medycyny osteopatycznej. Osteopatia to holistyczna (całościowa) forma terapii manualnej, której zasada działania wiąże się z dotykiem. Osteopata za pomocą delikatnego dotyku wyczuwa w organizmie pacjenta wszelkie nieprawidłowości, zaburzenia, kontuzje oraz choroby i neutralizuje je, przywracając tym samym cały orgaznim (w tym mięsień sercowy) do stanu homeostazy.

Osteopatia a schorzenia układu krążenia

W swojej pracy badawczej, zatytułowanej „Nowoczesne metody rehabilitacji osteopatycznej u pacjentów ze schorzeniami kardiologicznymi”, Joanna Szczygłowska zwraca uwagę na to, że terapia osteopatyczna, delikatna, nieinwazyjna i właściwa dla człowieka w każdym wieku bez względu na płeć, ma bardzo dużą rolę w leczeniu nieprawidłowości układu krwionośnego.

Mamy więc do czynienia z szeregiem przypadłości, które osteopatyczna terapia manualna potrafi zneutralizować, a przynajmniej w znaczący sposób zredukować intensywność objawów lub sprawić, by przestały utrudniać codziennie funkcjonowanie. Osteopatia zajmuje się takimi jednostkami chorobowymi, jak nadciśnienie, arytmia, niedomykalność zastawek, niewydolność żylną czy nerwobóle, a także pomaga leczyć chorobę niedokrwienną serca, stany pozawałowe, zapalenie osierdzia, bradykardię zatokową, tętniaki, zaburzenia rytmu serca, dławicę piersiową, powikłania po anginie związane z zapaleniem mięśnia sercowego, wreszcie osteopatia łagodzi objawy wrodzonych wad serca czy walczy z nowotworami rozwijającymi się w obszarze mięśnia sercowego, takimi jak na przykład międzybłoniaki osierdzia.

Z powyższego wyliczenia wynika bardzo ważny wniosek: osteopatia jest tym rodzajem terapii, jaki stosuje się w leczeniu nawet najbardziej poważnych i ciężkich schorzeń układu krążenia, dlatego tak ważne jest, aby przy wyborze terapii brać pod uwagę osiągnięcia medycyny osteopatycznej i nie pomijać ich.

Zdrowy mięsień sercowy kluczem do zdrowia całego organizmu

Wielu badaczy (dr B. Lasey, dr J. Zimmerman, dr G. Schwartz) podkreśla, że homeostaza całego ciała ludzkiego zależna jest od niezakłóconej pracy serca. Wszystkie negatywne emocje, które wzbudza w organizmie stres, odbijają się na zdrowiu mięśnia sercowego i mogą prowadzić do jego degeneracji czy po prostu zwyczajnego przemęczenia. To z kolei ma swoje konsekwencje w każdym zakątku ciała, gdyż to serce pompuje natlenioną krew do każdej z jego komórek. Słaba praca serca to mało tlenu w ciele, niedotlenione ciało (w tym mózg) to słabe i niewydolne ciało. Ciało, które boli.

Badacze podkreślają, że osteopata, działając swym dotykiem na określone miejsca w ciele pacjenta, potrafi usuwać stres, odciążając tym samym serce, a co za tym idzie, sprawiając, że pacjent czuje się lepiej. Emocje są niesamowicie ważne, gdyż takie uczucie, jak na przykład gniew, niszcząco wpływa na mięsień sercowy i wyraźnie obniża jego żywotność. Zestresowany i gniewny człowiek nie jest szczęśliwy, a jego serce pracuje szybciej i bardziej nerwowo. Stąd już o krok do rozwoju takich chorób jak arytmia czy choroba wieńcowa, czy nawet ryzyko wystąpienia groźby zawału.

Człowiek, który w swoim życiu odczuwa więcej pozytywnych emocji, nie obciąża swojego serca stresem. Serce pracuje miarowo, zdrowo, bez żadnych nagłych zaburzeń rytmu.

Trzeba również wspomnieć, że terapia osteopatyczna potrafi radzić sobie z takimi schorzeniami jak na przykład PTSD (post traumatic stress disorder), czyli zespół stresu pourazowego. Trauma znacząco odbija się na zdrowiu całego organizmu i nie dotyka wyłącznie umysłu, mózgu. Dotyka również serca. Podczas manualnej terapii osteopatycznej u chorego ze zdiagnozowanym zespołem stresu pourazowego osteopata dociera do źródła problemu. Określa, dlaczego pacjent wciąż przeżywa traumatyczne doświadczenia w swojej podświadomości, ale także fizjologicznie, w swoim ciele, w sercu, by później odblokować naturalne procesy leczenia, by usunąć czynniki, które zmuszają pacjenta do przeżywania wciąż tych samych, zamrożonych w jego pamięci, traumatycznych wydarzeń. Pacjent uwalnia się od nich, stres mija, mięsień sercowy, niezagrożony atakiem codziennej dawki stresu, wreszcie zaczyna pracować prawidłowo. Pacjent odpoczywa. Jest zdrowy.

Mięsień w ruchu, czyli serce i jego mobilność

Zadaniem osteopaty jest przywrócenie sercu naturalnej mobilności. Serce w organizmie pacjenta może poruszać się w sposób nieprawidłowy z wielu różnych powodów. Największym czynnikiem jest w tym przypadku stres, ale nie nie tylko. Rolą terapeuty jest odkrycie powodów, dla których serce pacjenta jest ściśnięte (z powodu strachu, zaburzeń lękowych, przebytej traumy), dlaczego bije nie miarowo, zbyt wolno lub zbyt szybko. Gdy terapeuta dotyka klatki piersiowej pacjenta, czuje różne emocje. Potrafi je rozróżniać i nazywać, dochodzić ich źródła i eliminować przyczyny ich powstawania.

Przykład: bóle w klatce piersiowej. Przyczyną tego stanu rzeczy może być przebyta trauma, zawiedzione zaufanie, nieszczęśliwe zakochanie się. Rolą terapeuty jest określenie dokładnej przyczyny, zbadanie pacjenta, dotarcie do źródła tego głęboko w ciele skrytego bólu i usunięcie go. Sformułowanie „złamane serce” kojarzy się wielu z literaturą, ale jest przecież jednostką chorobową, zwaną kardiomiopatią takotsubo, czyli zespołem złamanego serca.

Każdy wstrząs emocjonalny odbija się na naszym sercu, wybija je z naturalnego rytmu. Osteopata określa, która część serca została dotknięta wstrząsem, dociera do przyczyny i usuwa ją, by uleczyć pacjenta.

Osierdzie, łuk aorty, żyły i tętnice: analiza szczegółowa metodami osteopatycznymi stanu układu krwionośnego

Osteopata, dotykając klatki piersiowej pacjenta, określa, która część układu dotknięta została zaburzeniem, co oznacza i skąd się wzięło. Poniżej przedstawione zostały rodzaje zaburzeń psychosomatycznych, które dotykają serce.

Osierdzie

Wszelkiego rodzaju konflikty, czy to w życiu rodzinnym, czy na przykład w pracy, gdzie sytuacja między jednostką dotkniętą nieprawidłowościami wykrytymi przez osteopatę w osierdziu a innymi pracownikami jest niesamowicie napięta, mogą symbolicznie objawiać się właśnie worku osierdziowym. Poczucie zagrożenia, lęk przed śmiercią czy zawałem może wpływać na funkcjonowanie osierdzia i prowadzić do rozwoju groźnych chorób.

Mięśnie poprzecznie prążkowane serca

Wszelkiego rodzaju przeciążenia właśnie w mięśniach poprzecznie prążkowanych serca objawiają się z największą intensywnością. Każdy rodzaj przeciążenia organizmu, na przykład wywołany pracoholizmem, perfekcjonizmem, nadmiernymi ćwiczeniami fizycznymi bądź wyniszczającą pracą fizyczną, odbija się na funkcjonowaniu tych mięśni. Przeciążenie spowodowane tymi czynnikami może prowadzić do zasłabnięcia, a nawet zawału serca. Stres w mięśniach poprzecznie prążkowanych może również brać się z poczucia bezradności w wielu aspektach życia jednostki.

Żyły i tętnice

Zazdrość, nieustanne przekraczanie granic jednostki, problemy w życiu emocjonalno-seksualnym: te wszystkie czynniki negatywnie wpływają na funkcjonowanie tętnic i żył. Dochodzi do ich degeneracji, co z pewnością doświadczony osteopata zauważy i określi przyczynę powstania zaburzeń.

Podsumowanie

Terapia osteopatyczna to bezpieczny sposób leczenia pacjentów ze schorzeniami kardiologicznymi. Holistyczne postrzeganie problemu pacjenta, docieranie do przyczyn stanu rzeczy nie tylko poprzez badanie serca, ale całego ciała, a także historii życia pacjenta, daje niesamowite rezultaty z tego względu, że bierze pod uwagę każdy liczący się czynnik, który mógł doprowadzić do rozwoju choroby. Następnie w sposób delikatny i niepowodujący stresu w organizmie pacjenta metody terapii osteopatycznej usuwają czynniki chorobotwórcze, prowadząc tym samym do polepszenia się stanu pacjenta dotkniętego zaburzeniami związanymi z prawidłowym funkcjonowaniem mięśnia sercowego czy całego układu krwionośnego.

Mierzenie efektów terapią osteopatyczną odbywa się poprzez badanie ciała pacjenta stetoskopem. Badanie daje możliwość zbadania pracy serca i określenie, czy uległa ona unormowaniu i do jakiego stopnia. Osiągane rezultaty daje się zbadać bardzo szybko, bo poddane terapii osteopatycznej serce w bardzo krótkim czasie ulega uspokojeniu. Rytm wyrównuje się, mobilność serca wraca do stanu pierwotnego, a funkcjonowanie całego układu krwionośnego ulega poprawie, co osteopata może potwierdzić badaniem palpacyjnym, czyli dotykać ciała pacjenta, mierząc jego puls czy odczuwając wyraźną zmianę w odczuwanych emocjach. Zdrowie pacjenta ulega poprawie, gdy emocje w jego ciele zmieniają się z tych negatywnych (stres, gniew, złość, irytacja, lęk) w pozytywne (wdzięczność, spokój, rozluźnienie).

Osteopatia, działając tak na serce, jak i na umysł chorego, zapewnia mu długowieczność, mniej stresu w życiu codziennym i większy wgląd w samego siebie, w swoje myśli i emocje, co znacząco przyczynia się do lepszego funkcjonowania jednostki w społeczeństwie, a także zmniejsza ryzyko zapadalności na groźne choroby nie tylko mięśnia sercowego, ale również choroby psychiczne czy zaburzenia emocjonalne.

Źródła:
Powyższy artykuł napisany został z wykorzystaniem ustaleń naukowych dotyczących osteopatii w pracy badawczej Joanny Szczygłowskiej pod tytułem „Nowoczesne metody rehabilitacji osteopatycznej u pacjentów ze schorzeniami kardiologicznymi”, która w sposób syntetyczny opisuje wpływ metod terapii osteopatycznej na pacjentów dotykanych chorobami układu krwionośnego.